In memoriam
Op 8 augustus is oud-commissaris Tony Viskil op 87-jarige leeftijd overleden. Onze gedachten gaan uit naar zijn dierbaren. Koen de Maat blikt hier terug.
Aanvankelijk had Tony gekozen voor het ambt van notaris, maar de in die jaren geldende dienstplicht onderbrak dat streven. Hij werd na zijn inlijving als soldaat geselecteerd en opgeleid tot reserve officier van het wapen der Artillerie. Ook hij bedacht zich van zijn eerdere beroepskeuze en solliciteerde voor een opleiding aan het Rijksinstituut tot Opleiding van Hogere Politieambtenaren in Hilversum. In september 1956 begon hij met nog dertien anderen aan de tweejarige opleiding zonder rechtspositie maar met baangarantie. De uit eigen zak betaalde opleiding werd een leven van zes dagen per week in internaatsverband. De huisvesting vond plaats in barakken en kende geen enkele vorm van privacy. Het eerste jaar slapen op een strozak en een zakgeld van Hfl. 16,00 per maand. Elke dag sport en de rest van de dag lessen volgen en studeren. Dit was voor Tony als de op een na jongste van de jaargroep 1956 niet eenvoudig. De jaargroep werd echter een hechte eenheid voor het leven.
De groep werd zoals gebruikelijk na het behalen van het diploma per 1 augustus 1958 tewerkgesteld bij een van de grotere korpsen van gemeentepolitie. Zo kwam Tony met nog drie jaargenoten in Amsterdam terecht. Teneinde naast het nettoloon van Hfl. 311,60 in aanmerking te komen voor een kosthuisvergoeding werd voor de aanvang van de indiensttreding getrouwd met zijn verloofde Bets Bot. Al snel kreeg het echtpaar een huurwoning toegewezen in de wijk Osdorp en werd het gezin uitgebreid met twee dochters. En zo begon eindelijk het politieleven met eerst wat stages ter kennismaking en natuurlijk met het aangaan van een lidmaatschap van de VHPA. Na zijn plaatsing op Kamer 14 en nog een aantal andere functies (onder meer aan het bekende bureau Warmoesstraat in de tijd van Appie Baantjer) te hebben vervuld, zag Tony toch meer perspectief in het dienen in een wat kleiner korps.
Zo stapte hij over naar de gemeentepolitie Rijswijk en vervulde daar verschillende functies. Een snel groeiende gemeente dus er was ook veel te doen binnen de politieorganisatie. Hij smaakte daarbij het genoegen om bij Dick Verkerk – een van de zeer actieve voorzitters van de VHPA en later erelid – als Korpschef te mogen dienen. Zijn kennis van het vak verrijkte hij door het volgen van diverse voor hogere politieambtenaren bestemde cursussen in Heelsum en later in Warnsveld.
Vanuit zijn functies op verkeersgebied was Tony vooral actief bij de Nederlandse Vereniging Bescherming Voetgangers. Intussen was het ook reglementair mogelijk geworden om als politieman deel te nemen aan het lokale niet politie gebonden verenigingsleven en de daarbij behorende activiteiten. Tony stortte zich in de hockeywereld waar zijn dochters lokaal actief waren. Voor zijn vele activiteiten werd hij benoemd tot erelid van de Rijswijkse Hockeyclub.
Begin jaren tachtig werd hij Korpschef in Naaldwijk. Geen gemakkelijke functie zo middenin de nogal op zichzelf gerichte gemeenschap van het Westland. Ook hier zocht Tony weer verbinding buiten de politiedienst en werd actief bij het besturen van de regio van het Nederlandse Rode Kruis. Daar heeft hij dertig jaar de voorzittershamer gehanteerd. Maar daar bleef het niet bij, want hij werd ook actief bij het wielerevenement de “Omloop van de Glazen Stad” en het actiecomité “Vrienden van Steenvoorde”. Naast dit alles was Tony actief als bestuurslid van de Vereniging Officieren Artillerie, een trouw bezoeker van de vergaderingen van de VHPA en later van de Postactieven VHPA.
De grote reorganisatie van de Nederlandse politie die startte in 1992 zorgde er voor dat Tony nog eenmaal van functie moest verkassen en wel naar de regio Den Haag als Commissaris Verkeerspolitie. Reden om weer naar Rijswijk te verhuizen, waar vooral zijn echtgenote Bets het veel beter naar de zin had. Bij zijn afscheid van de politiedienst in 1995 werd Tony voor zijn vele verdiensten onderscheiden met de versierselen van Officier van de Orde van Oranje Nassau. Helaas heeft hij niet echt van zijn pensioen kunnen genieten, want Bets moest opgenomen worden in een verpleeghuis, waar Tony haar elke dag opzocht tot haar overlijden. Zelf begon hij ook te sukkelen met zijn gezondheid en op maandag 8 augustus 2022 is onze maat Tony overleden. Mijn “slapie” Nico van Dorp en ik zijn nu de laatsten van de jaargroep 1956.
Koen de Maat